Bovenstaande uitspraak is van Ogino, een van de vertalers met wie ik werk in Madagaskar. Toen twee jaar geleden de Jezus-film in zijn taal nagesynchroniseerd werd, was hij de verteller van de film. Aan het eind van de film was hij in tranen. Hij was opgegroeid in een katholiek gezin, gaat ook nog altijd naar de kerk, maar had daar nooit Jezus leren kennen. Nu hij Jezus kent, leest hij dagelijks met zijn kinderen uit de Bijbel.
Dit is een van de mooie getuigenissen die we naar aanleiding van het Bijbelvertaalwerk in Madagaskar mogen horen. Geweldig om te zien hoe God dit werk gebruikt om Zichzelf bekend te maken. Deze keer kregen we van een van de vertaalteams een brief van een plaatselijke kerk. Dit team komt uit een van de meest afgelegen plekken in Madagaskar, waar grote armoede heerst. De lokale katholieke kerk bedankte ons voor het werk dat gedaan wordt en bracht hun dank tot uitdrukking in een geldbedrag dat bijgevoegd was in de brief. Omgerekend was dat zo’n 6 euro. Maar voor ons was dit gebaar zo heel veel meer waard! Het liet ons zien dat harten geraakt worden en dat de lokale kerk inziet hoe nodig dit werk is en daar mede verantwoordelijkheid voor wil dragen. In de brief stond ook hoe er nu samengewerkt wordt met de protestantse kerk, waar eerder rivaliteit bestond. Dat is de Geest die aan het werk is!
Van 28 februari tot 21 maart was ik weer in Madagaskar. Deze keer waren er zeven vertaalteams bij elkaar gekomen om samen met hun consultant hun vertaling te controleren. ‘Mijn’ team, de Betsimisaraka Avaratra, hadden hun vertaling van deel 6 van de serie The Wonderful Plan of God af. Dit deel bestaat uit grote delen van het boek Handelingen en twee gedeelten uit Filippenzen en Openbaring. Omdat we sinds afgelopen oktober tussen mijn reizen door ook mailcontact kunnen hebben, had ik de vertaling al ontvangen en thuis door kunnen nemen. Hierdoor konden we sneller werken dan voorheen en hadden we na zeven dagen dit deel nagekeken. Daarna zijn we doorgegaan met deel 7, dat bestaat uit delen uit de brieven van Paulus. Dat dit een heel ander genre is dan de evangeliën en Handelingen werd wel duidelijk: Paulus gebruikt lange zinnen en het vergt vaak studie om te begrijpen wat hij precies bedoelt. Omdat het team tot nu toe alleen verhalende delen heeft vertaald, is het vertalen van dit nieuwe genre opnieuw een leerproces en dat vraagt weer meer tijd.
Al met al hebben we een goede tijd met elkaar gehad. Het is altijd goed om elkaar weer na een half jaar terug te zien en te horen hoe het met iedereen gaat. Helaas moest een van de teams ook iemand missen die eind 2015 onverwachts ziek werd en overleden is. Een ander team kon niet komen, omdat twee van de vier teamleden te maken hadden met ziekte in hun naaste familie. Het was deze keer ook erg, erg warm, rond de veertig graden, wat het werken wel extra zwaar maakte. Het koelde ’s nachts ook niet veel af, waardoor slapen ook lastiger werd. Dat we toch nog zoveel konden doen, stemt dus dankbaar.
Daarnaast was deze keer ook een collega uitgenodigd die zich toelegt op coaching en team building, die ieder van de teams geholpen heeft om elkaars sterke en zwakke punten te ontdekken en ook in de teams te bespreken. Best spannend, en voor sommige lokale vertalers een heel nieuwe ervaring om op zichzelf te reflecteren. Maar in mijn eigen team heeft het zeker positief uitgewerkt. Het is goed om te merken dat we door de jaren heen zo ook als team groeien en beter samenwerken.