Mijn vlucht naar Madagaskar stond gepland op de 16e, om 8 uur ’s morgens. Maar toen begonnen vrijdagmiddag, de 15e, opeens allerlei bacillen op te spelen. Ik begon te sniffen en te proesten. Mijn keel ging zeer doen. Kortom, ik werd gewoon ziek.

Maar wat doe je als je reis al zo lang gepland staat, als je weet dat andere mensen ook onderweg zijn om op tijd in Tana te zijn om twee weken samen te werken? Ik ging gewoon. Zaterdagmorgen 800 mg ibuprofen geslikt, zoveel mogelijk papieren zakdoekjes bij elkaar gezocht (dat waren dus slechts 2 aangebroken pakjes…) en op reis gegaan.

De ibuprofen deed z’n werk en op de 10 uur durende vlucht van Parijs naar Tana waren er een paar aardige films die voor afleiding zorgden. M’n buurman in het vliegtuig besteedde gelukkig al z’n aandacht aan zijn linkerbuurvrouw. Ik heb me dus afgesloten van de wereld en geprobeerd de tijd zo snel mogelijk door te komen. Rond 1 uur ’s nachts kwam ik aan in het hotel, waar mijn collega ervoor had gezorgd dat er meer medicatie was. En toen heb ik 10 uur achter elkaar heerlijk geslapen.

Inmiddels ben ik weer aardig opgeknapt en vanmiddag gaan we aan het werk! Deze keer starten we met het nakijken van Genesis, opnieuw in de Betsimisaraka Avaratra-taal. Vertalers Rosephine en Mariette zijn ook in Tana aangekomen, later deze week verwachten we Ogino en Risy nog.

O, en de wc-bril uit de kop boven dit stukje? Het is gek, maar 9 van de 10 wc-brillen hier in Madagaskar zitten scheef op het toilet gemonteerd. Een kleinigheid misschien, maar het viel me weer op, omdat je op een gegeven moment tijdens je wc-bezoek altijd – plok – scheef zakt. Irritant, maar ik weet dat er nog veel meer minder goed uitgeruste wc’s in dit land zijn 🙂